اصلا همین که میآیی خلوت کنی همه می آیند. همه با هم میآیند. 

از گذشته های دور! و نزدیک.

انگار هیچی فراموش نمی شود. همه بدیها تلخی ها ناراحتی ها نگرانی ها ناامیدی ها همه با هم میآیند.

گویی خلوتی نمی توانی داشته باشی. 

اگر همه وجودت هم تنها شود این مغزت تنها نمی شود. تمام وقت در حال مرور است. در حال فعالیت! و مانع خلوت کردن!

------

با این اوصاف عجیب آن است که می گویند:

                             در نماز چرا همه گمشده ها پیدا می شود!؟