خودش را در آیینه زمان دید و با خود گفت:

        قبل از آنکه دیر بشود باید یاد بگیرم

باید یاد بگیرم  که

چگونه می توان همیشه خندید و غصه ها را در غار وجود دفن کرد!؟

نوه دومش به دنیا آمده! انگار دوباره خودش مادر شده. حالا هم نوه هایش را نگهداری می کند هم فرزندانش را!

نمیدانم چه دوره زمانه ای شده است؟

 از آن سو کلی قیافه می آیند که ازدواج کرده اند و الان بچه دارند! و گاهی چنان نگاهت می کنند که انگار از تو بینواتر در دنیا نیست!

از این سو اگر میشد بچه را هم میدادند مادریزرگش شیر بدهد!!!

 گویی چه ها کرده اند در این عمرشان!! انگار خلاف مسیر طبیعت قدم گذاشته اند و الان به چه عنوان عظیمی رسیده اند!!! یا چه معجزه ای کردند؟ یا ...

 پرسید: چرا گریه می کنی؟

جواب داد: خودش میآد!

---------

بیچاره آن نیست که فقیر است و بی پول!

بیچاره آن نیست که خانواده خوبی ندارد،یا شغلی ندارد یا پدر ندارد یا مادر! یا همسر! یا قبیله ای! یا سلامتی ندارد! یا ...

بیچاره آن است که عقل ندارد!!

و بواسطه همین نداشتن عقل فریب می خورد! و این فریب خوردن در همه مسائل می تواند باشد!

و آدم فریب خورده را چاره ای نباشد!

کی یاد خواهم گرفت که آنجا که باید سکوت کرد حرف نزد؟

                             و آنجا که باید حرف زد سکوت نکرد؟

و همچنان واقعه که تمام می شود هزاران بار آن را تکرار می کنم: که ای کاش چنین می گفتم! ای کاش نمیگفتم! و ای کاش این دهان بسته میماند!

و خویشتن خود با کفش استوک دار بر مغز خویش میدوم!

---------

کی یاد خواهم گرفت که بر هیجانات کنترل باید داشت؟

کی یاد خواهم گرفت که در هنگام هیجان بر لرزش صدا ضربان قلب و حرکات دست و بدن و چهره کنترل داشته باشم؟

کی یاد خواهم گرفت که در اوج شادی شادیم را و در اوج ناراحتی ناراحتیم را و در اوج خشم غضبم را کنترل کنم؟

و همچنان واقعه که تمام می شود هزاران بار آن را تکرار می کنم:...

و خویشتن خود با کفش استوک دار بر مغز خویش میدوم!