( این مطلب رو درباره جواب متن وبلاگت نوشتم. یعنی پست شماره66)
حس عدم کمک رسانی! را چند مدل می شود بررسی کرد:
1- اینکه گاهی وقتها این احساس عدم کمک پیش میاد واسه اینه که نمیخوای دیده بشی! دقیقا به همون دلیل که وقتی میخوای دیده بشی کمک میکنی همون جلب توجه و اینا!
2- گاهی نه، کمک میکنی واسه اینکه همچین ثواب کنی و تریپ مومنی و اینا با چاشنیه معامله با اون اوس کریم که نه اوسقدرت! بعد خب چون ایشون خیلی کریمن جوابی نمی دهند و خب شما هم آدمی دیگه یه بار دو بار د چند بار؟ خب خستهشده دیگر حالی برای کمک کردن و یا اصلا دلیلی نمی ماند که کمک بکنی؟!!
3- گاهی تریپ روشن فکرانه و انسان دوستی و اینا میزنی واسه کمک! بدون در نظر گرفتن اون دنیا و ثواب و خدا و اینا که خبدیگه واضحه! اصلا چقدر میتونی همچین دون معاد و ویداوت معاد بزی ای فرزندم؟! لذا دیگه حس کمک رسانی نداری!
4-گاهی عشقی و از نوع فیریب خوردگی و دلسوزی و ترحم و آن حیوان شدن همچین در حد از سر تا پا کلا میشی گوله احساس و گل یاس و ... که کمک میکنی و دقیقا به همین دلایل ولی عکسش یعنی نفرت و خدای دانش و آگاهی بودن و سر سختی و لجاجت و اینکه مگه کسی به من کمک کرده و ما همیشه تو سختی بودیم و هر کی خودش باید به فکر خودش باشه و اینا کمک نمیکنی!
5- گاهی هم کمک میکنی همچین معلوم نی واسه چی! یعنی عشقی (این عشقی با اون عشقی بالا فرق داره) بدون فکر بدون هیچ دلیل بدون هیچ انگیزه. یعنی عین آدم از پیش طراحی شده که هیچ اختیاری نداری از خودت کمک میکنی یا کمک نمیکنی. معمولا در اکثر مواقع در هر دو حالت کمک رسانی و نرسانی، پشیمانی! هی با خودت میگی: اونوقت چی شد که اینجوری شد؟!!
--------
مدل دیگر؟
.: Weblog Themes By Pichak :.
