با حرف های صد من یه غاز همدیگر ناراحت میشویم.

با سوء برداشت هایی که می کنیم، از هم دلخور میشویم.

به خاطر خودخواهی ها و منیت های خودمان از هم فاصله می گیریم.

نه حاضر به توضیح هستیم نه حاضر به پرسش.

به خود اجازه میدهیم هر چه میخواهیم بگوییم و بیندیشیم. و از هم ناراحت میشویم. و فاصله ها زیاد می شود.

حتی حاضر نیستیم برایمان توضیح دهند. نه عذری می پذیریم نه عذر خواهی می کنیم.  

------

حالا اگر پرده ها کنار برود و ذات هر یک معلوم شود!!!!!!! چه می کنیم؟

-----

اللَهم انَی اسئلک الامان یوم یفرَ المرء من اخیه و امَه و ابیه و صاحبته و بنیه.