سنگی را برمیداری و بدون آنکه نگاهی کنی پرتاب میکنی!

و تو بی آنکه بدانی کجا را نشانه گرفتی پرتابش میکنی! این را خووب میدانم!

از جایم تکان نمیخورم! هیچ! میخواهم ببینم این بار کجا را نشانه گرفته ای؟!

و قدرت دستانت را بسنجم!

صدای خرد شدن تمام شیشه ها را میشنوم!

از جایم تکان نمیخورم!

نه! خووب بزرگ شده ای! دیگر بچه نیستی! خووب به هدف میزنی! 

خووب خرد میکنی! زندگی تو را هم آبدیده کرده است!

خرده شیشه ها را جمع نمیکنم 

با پای برهنه از رویشان رد میشوم! درد را باید بیشتر کنم! 

سوزشش بیشتر میشود. نمک را هم باید اضافه کرد!

هنوز تا ذبح فاصله بسیار است بسی بسیار!

میدانم دردی که کشیده ای از درد من بیشتر بوده است!

وگرنه اینچنین محکم شیشه های دلم را خرد نمیکردی!