عموميش کردم مهربانمطالب ديدارتم خصوصي با خوراکاي خوشمزه که ازت ديدم :))

سلام بر شمابله خيلي وقتها مرور و فکر لازمه ولي آيه قرآن هست که انسان فراموش کارهو خيلي وقتها از حرفا چيزي در نمياد ولي اين اتفاق براي من افتاده که آدم يادش ميره چه کار کرده و طرف مقابل حاضر به حرف نيست هر چي هم فکر ميکني چيزي يادت نمياد. به نظرم آدمها وظايف و حقوقي نسبت به هم دارند يکي هم همين کلام و گفتار و حرفه. اگه حرفها زده بشه و فکرها بشه و همچنان طرفين نخواهند هيچي رو عوض کنند و بپذيرند اين جا با شما موافقم که حرف زدن فايده اي نداره و چه بسا فقط توجيه.

دقيقا قضاوت هاي اشتباه است که مساله ايجاد ميکنه ولي تنها راهي که جلوي اين قضاوت ها را ميگيره سوال و جواب و توضيحه. و اين سوال و توضيح ها بايد باشه. و اينکه واقعا اسلام چي ميگه؟ و وجدان آدم ميفهمه که داريم برمبناي اسلام ميريم يا منيت و خودخواهي خودمون.

امان...

صد در صد. ولي اين ستاريت خدا هم يه نعمته که خب مثل خيلي از نعمتها يادمون ميره شاکر باشيم از براي وجودش.هر چند که گاهي وقت ها هم ستار نيست تو همين دنيا. آخ آخ

عليک سلام بر پ ها!چي چه بد؟الان دقيقا روز اومدي يا شب؟ :)خب مي نوشتي!!! هر متن جايي دارد و هر کامنت نيز جايي !!

البته در روابط انساني سکوت زماني درسته که قبلش توضيح و حرف و حديث انجام شده باشه. حکمي باشه و طرفين حرفاشون رو زده باشن. و بعد از اينها اگه طرفين عذر همديگرو نپذيرفتن شايد بهتر باشه ديگه سکوت کرد.در هر صورت حق طرفين است که حرفهاي خود را بزنند و بشنوند. اين از حقوق است.