پير شديم! ميبيني؟

ولي جالب اينجاست که درسته که آدم هميشه از اشتباهاتش پشيمون ميشه، ولي انگار من پشيمون نيستم. من هم به همه گذشته ام مثل تو لبخند ميزنم. حتي به اشتباهاتي که مسير زندگيم را تغيير دادند. حتي به آنهايي که روزگارم را سياه کردند. ميداني چرا؟

چون انگار بدون آن اشتباهات من، من نميشدم. چون اون موقع عقلم همونقدر قد ميداد. چون اگه اونها نبودند، اتفاقات بعدشان، آدمهاي بعدشان و خنده هاي بعدشان هم نبودند.

براي همين است که لبخندت را با قلبم لمس ميکنم و به آن لبخند ميزنم.